Bielszy odcień Procol Harum

Na  początek wybrałem „A Whiter Shade Of Pale” – rockową balladę angielskiego zespołu Procol Harum. W Polsce tytuł luźno przetłumaczono jako „Bielszy Odcień Bieli”.


Singiel został wydany 12 maja 1967 i wkrótce zyskał ogromną popularność zarówno w Wielkiej Brytanii, gdzie trafił na 1 miejsce listy przebojów, jak i w wielu innych krajach. W 2004 roku magazyn Rolling Stone umieścił „A Whiter Shade Of Pale” na liście 500 najpopularniejszych utworów wszech czasów. Utwór zmieścił się w pierwszej setce i uplasował się na 57 miejscu.

Ciekawostki związane z utworem:

Kompozycja

Pod tym względem utwór jest wyjątkowy, a nawet prekursorki. Mimo, że Procol Harum to przede wszystkim zespół rockowy, bardzo często czerpał inspirację z muzyki klasycznej. W tym przypadku były to dzieła Jana Sebastiana Bacha – „Aria na strunie G” z III Suity Orkiestrowej D-Dur (BWV 1068) oraz kantata „Wachet auf, ruft uns die Stimme” (BWV 140). Kompozytorami utworu byli Gary Brooker i Matthew Fisher.


Tekst

W Procol Harum, specjalistą zajmującym się tylko pisaniem tekstów był Keith Reid. Jego psychodeliczne teksty, szczególnie w porównaniu z łatwymi popowymi piosenkami lat 60, były bardzo skomplikowane, pełne tajemniczych odniesień, symboli i zagadek. Często są traktowane jako czysta poezja. Jest on również autorem tekstu do „A Whiter Shade Of Pale”.



Organy Hammonda

Na tym unikatowym instrumencie, Matthew Fisher grał główny motyw utworu. To właśnie dzięki charakterystycznemu analogowemu brzmieniu Hammondów „Bielszy Odcień Bieli” i inne utwory Procol Harum zawdzięczają swój wyjątkowy, niepowtarzalny klimat.



„A Whiter Shade Of Pale” wybrałem również dlatego, ponieważ był to jeden z pierwszych bardziej skomplikowanych utworów organowych jakie grałem. Największym problemem było uzyskanie brzmienia identycznego z oryginałem – konieczny był do tego instrument z drawbarami takimi samymi jak w organach Hammonda oraz z efektem rotary imitującym obrotowe głośniki.

Procol Harum w pierwotnym składzie. 
Od lewej: Matthew Fisher, Ray Royer, Bobby Harrison, David Knights i Gary Brooker.






Popularne posty z tego bloga

Evolution Revolution of Tricky

Obraz
O Trickym wspomniałem już pisząc o początkach kariery Goldfrapp i jej powiązaniach z trip hopem. Jednak sam piosenkarz jest na tyle ciekawą postacią, że można poświęcić mu cały osobny wpis. Tricky, a właściwie Adrian Thaws to brytyjski muzyk, autor piosenek, tekstów, wokalista oraz producent muzyczny. Inspirację do swoich mrocznych i psychodelicznych utworów czerpie przede wszystkim z własnych doświadczeń życiowych. Artysta wychował się w kryminogennej bristolskiej dzielnicy Knowle West, przesiąkniętej biedą i bezrobociem. Jego dzieciństwo nie należało do łatwych, nigdy nie poznał swojego ojca a jego matka zmarła kiedy miał 4 lata. Poświęcił jej jeden ze swoich najlepszych albumów „Maxinquaye”, którego nazwa pochodzi właśnie od jej imienia. Ze względu na miejsce zamieszkania, od najmłodszych lat nie mógł uniknąć spotkania ze światem przestępczym oraz różnego rodzaju używkami. W wieku 17 lat został wystawiony przez jednego z kolegów i trafił do więzienia. Wszystkie te wydarz
Czytaj więcej

Klasyk z mnóstwem nowych pomysłów

Obraz
Tak naprawdę, wpis o Nicku Cavie miał być umieszczony na zakończenie ­­­– ale wygląda na to, że pisanie bloga spodobało mi się na tyle, że tak szybko jeszcze się nie pożegnam. Ostatnio przypomniała mi się najnowsza płyta Roberta Planta: „Carry Fire” z 2017 roku. Album znalazł się w czołówce list przebojów w wielu krajach, szczególnie w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szwajcarii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Czechach, Finlandii, Szwecji, Belgii, Australii, Kanadzie i USA (14 miejsce na Billboard 200). Na stronie „Metacritic” zdobył 84 punkty na 100 osiągając najwyższy poziom „powszechnie uznany” (81-100 pkt.).  Zajął również 37 miejsce na liście najlepszych albumów 2017 roku magazynu „Rolling Stone” oraz został uhonorowany tytułem najlepiej sprzedającego się album 2018 roku, na gali UK Americana Awards. Muszę przyznać, że to naprawdę inspirujące, że ktoś taki jak Robert Plant, legenda sceny heavy metalowej, znany przede wszystkim jako wyzywający – niemal kobiecy, androgeniczn
Czytaj więcej