Wszystkie kolory Chicago

Kolejnym utworem, który wybrałem będzie „Color My World” amerykańskiego zespołu „Chicago”. Piosenka miała swoją premierę w styczniu 1970 roku na drugim albumie grupy, czasem określanym jako „Chicago II”. Co ciekawe, utwór zdobył dużą popularność chociaż nigdy nie został wydany jako singiel. Znalazł się natomiast dwukrotnie, na drugiej stronie (tzw. B-side) innych singli zespołu: „Make Me Smile” z marca 1970 oraz „Beginnings” z czerwca 1971 roku. Jednak pomimo tego, „Color My World” uplasował się na 7 miejscu w prestiżowej Amerykańskiej liście przebojów Billboard Hot 100.


Pierwotna wersja (wokal: Terry Kath)

Wybrałem „Color My World” ponieważ uważam tę piosenkę za jedną z najpiękniejszych jakie zespół Chicago kiedykolwiek nagrał. Na osiągniecie takiego efektu składa się, według mnie, co najmniej kilka czynników:

Kompozycja i wykonanie

Sama piosenka ma bardzo prostą budowę. W tym wypadku jest to jedna z zalet. Podobno, kiedy kompozytor utworu, James Pankow, przyniósł „Color My World” do studia, było to coś w rodzaju miniatury fortepianowej na 5 akordów. Z czasem utwór został nieco rozbudowany i zaaranżowany przez Earla Knoshera na cztery instrumenty. Ostatecznie przy nagrywaniu piosenki uczestniczyło pięciu muzyków: Robert Lamm (instrumenty klawiszowe), Terry Kath (gitara, wokal), Walter Parazaider (flet), Peter Cetera (gitara basowa) oraz Danny Seraphine (perkusja). Sam kompozytor utworu - James Pankow, pomimo, że specjalizuje się w instrumentach dętych, nie wziął udziału w wykonaniu.

Klimat

Utwór ma bardzo wyjątkowy klimat, który określiłbym jako nostalgiczny i sentymentalny. Przez większą cześć piosenki, kreuje go przede wszystkim Robert Lamm na swoim instrumencie klawiszowym. Co ciekawe, do dnia dzisiejszego, muzyk podczas występów lubi używać przenośnego, kompaktowego, instrumentu określanego jako keytar, który jest połączeniem keyboardu oraz gitary.

Wokalista

Bardzo istotną rolę w utworze odegrał wokalista Terry Kath, który był zarazem założycielem oraz pierwszym liderem zespołu Chicago. To właśnie on jest odpowiedzialny za charakterystyczny styl grupy, a także kierunek rozwoju zespołu, w stronę elektrycznego bluesa oraz jazz rocka. Po jego śmierci w 1978 roku zaprzestano wykonywać tego utworu a zespół Chicago skierował się bardziej w stronę muzyki rozrywkowej.


Jednak od 1982 roku piosenka „Color My World” powróciła do repertuaru zespołu i zaśpiewało ją wielu wokalistów Chicago, z bardzo różnym efektem. Warto jednak zwrócić uwagę na wersję z wokalem Roberta Lamma, który w swoim wykonaniu mocno nawiązał do oryginalnego wykonania Katha.

Alternatywna wersja (wokal: Robert Lamm)

Rozpoznawalny flet

Mówiąc o wyjątkowym klimacie „Color My World” nie można również zapomnieć o zakończeniu, czyli solówce Waltera Parazaidera na flecie. Jest to wariacja na temat głównego motywu granego przez Roberta Lamma. Dźwięk fletu w bardzo ciekawy sposób uzupełnia instrument klawiszowy oraz urozmaica cały utwór. Podobno, to właśnie dzięki partii instrumentalnej granej przez Waltera Parazaidera, wybrana przeze mnie piosenka zespołu Chicago stała się tak bardzo rozpoznawalna.





Popularne posty z tego bloga

Bielszy odcień Procol Harum

Obraz
Na  początek wybrałem „A Whiter Shade Of Pale” – rockową balladę angielskiego zespołu Procol Harum. W Polsce tytuł luźno przetłumaczono jako „Bielszy Odcień Bieli”. Singiel został wydany 12 maja 1967 i wkrótce zyskał ogromną popularność zarówno w Wielkiej Brytanii, gdzie trafił na 1 miejsce listy przebojów, jak i w wielu innych krajach. W 2004 roku magazyn Rolling Stone umieścił „A Whiter Shade Of Pale” na liście 500 najpopularniejszych utworów wszech czasów. Utwór zmieścił się w pierwszej setce i uplasował się na 57 miejscu. Ciekawostki związane z utworem: Kompozycja Pod tym względem utwór jest wyjątkowy, a nawet prekursorki. Mimo, że Procol Harum to przede wszystkim zespół rockowy, bardzo często czerpał inspirację z muzyki klasycznej. W tym przypadku były to dzieła Jana Sebastiana Bacha – „Aria na strunie G” z III Suity Orkiestrowej D-Dur (BWV 1068) oraz kantata „Wachet auf, ruft uns die Stimme” (BWV 140). Kompozytorami utworu byli Gary Brooker i Matthew F
Czytaj więcej

Evolution Revolution of Tricky

Obraz
O Trickym wspomniałem już pisząc o początkach kariery Goldfrapp i jej powiązaniach z trip hopem. Jednak sam piosenkarz jest na tyle ciekawą postacią, że można poświęcić mu cały osobny wpis. Tricky, a właściwie Adrian Thaws to brytyjski muzyk, autor piosenek, tekstów, wokalista oraz producent muzyczny. Inspirację do swoich mrocznych i psychodelicznych utworów czerpie przede wszystkim z własnych doświadczeń życiowych. Artysta wychował się w kryminogennej bristolskiej dzielnicy Knowle West, przesiąkniętej biedą i bezrobociem. Jego dzieciństwo nie należało do łatwych, nigdy nie poznał swojego ojca a jego matka zmarła kiedy miał 4 lata. Poświęcił jej jeden ze swoich najlepszych albumów „Maxinquaye”, którego nazwa pochodzi właśnie od jej imienia. Ze względu na miejsce zamieszkania, od najmłodszych lat nie mógł uniknąć spotkania ze światem przestępczym oraz różnego rodzaju używkami. W wieku 17 lat został wystawiony przez jednego z kolegów i trafił do więzienia. Wszystkie te wydarz
Czytaj więcej

Klasyk z mnóstwem nowych pomysłów

Obraz
Tak naprawdę, wpis o Nicku Cavie miał być umieszczony na zakończenie ­­­– ale wygląda na to, że pisanie bloga spodobało mi się na tyle, że tak szybko jeszcze się nie pożegnam. Ostatnio przypomniała mi się najnowsza płyta Roberta Planta: „Carry Fire” z 2017 roku. Album znalazł się w czołówce list przebojów w wielu krajach, szczególnie w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szwajcarii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Czechach, Finlandii, Szwecji, Belgii, Australii, Kanadzie i USA (14 miejsce na Billboard 200). Na stronie „Metacritic” zdobył 84 punkty na 100 osiągając najwyższy poziom „powszechnie uznany” (81-100 pkt.).  Zajął również 37 miejsce na liście najlepszych albumów 2017 roku magazynu „Rolling Stone” oraz został uhonorowany tytułem najlepiej sprzedającego się album 2018 roku, na gali UK Americana Awards. Muszę przyznać, że to naprawdę inspirujące, że ktoś taki jak Robert Plant, legenda sceny heavy metalowej, znany przede wszystkim jako wyzywający – niemal kobiecy, androgeniczn
Czytaj więcej